Ahmet Çabuk Şiirleri - Sessiz gidişler yordu beni hep, beklentisiz hasretler ve dokunulmamış özlemler... Rüya değildi oysa, aklın sınırlarında yaşanıyordu her şey ve lüzumu yoktu bitirmenin, kavuşmak bu kadar elzem iken... Oysa
Ephesus Yayınları - Tek yoldaşı seslerdi. Onlar da bazen çığlık çığlığaydı... Karanlık vardı. Gidişlerin, terk edişlerin, umutsuz anların ve çaresizliğin karanlığı değil... Saf karanlık! Bir çocuk vardı karanlıkta. Işık arardı. Umut dolu